Focus, focus, focus.

Sinds 4 maanden werk ik bij REshape center van Radboud UMC. Nu het eerste stof is neergedwarreld wil ik in dit blog verder ingaan op de zaken die mij opvallen en waar ik tegen aan loop.

Sinds mijn laatste blog naar aanleiding van een bericht van Mike Elgan ben ik verder gaan nadenken over de verschillende onderdelen van product ontwikkeling die ik de komende tijd zou willen onderzoeken. Dat blog van Mike Elgan gaat over de technische mogelijkheden om alles altijd te kunnen opnemen en terugkijken en of luisteren.
Op dat moment waren we in REshape ook net bezig met onderzoeken naar de mogelijkheden van Google Glass in toepassing binnen de zorg. De foto's van mij met Google Glass op mijn neus zijn van experimenten om postoperatieve verslagen rechtstreeks in Evernote te kunnen plaatsen. Evernote is zoals je misschien weet een van mijn lievelingsapplicaties.

Maar terug naar mijn onderwerp van dit blog. Focus. Nu ik een tijdje bezig ben in mijn nieuwe rol is er een aantal zaken die me opvallen. Waar ik tegen aan loop in mijn rol van Product Manager zijn de volgende:

1) Er is nu een constante druk vanuit de operationele zaken die geregeld moeten worden. Dat betekent dat ik me bezig houdt met regel dingen die ik eigenlijk beter zou moeten kunnen delegeren. Er is genoeg kennis en kunde om mij heen, maar de organisatie om het team heen heeft nog niet het mandaat om juist die operationele zaken te kunnen afstoten.
- Regel dus ook in innovatieprojecten de overdracht naar de operatie in goed onderling overleg.

2) De operationele zaken moeten wel gedaan worden. Het is niet zo dat er in een project team alleen maar mensen kunnen zitten die zich bezig houden met de grote lijn. De zaken waar we allemaal over willen dagdromen. Van het kaliber; "Mooi als dat zou lukken." Want dat gaat alleen maar gebeuren wanneer een van de leden van het team zijn eigen stappen zet om vooruit te komen.
-Regel dus dat de rollen binnen het innovatietraject duidelijk omschreven en toegewezen zijn zodat een goede balans bestaat tussen de denkers en de doeners.

3) Binnen een innovatie traject wordt je enorm geconfronteerd met je eigen comfortzone. Bijna dagelijks wordt ik uitgedaagd om daar overheen te stappen en iets nieuws uit te proberen. Daar moet je van houden en als het dan lukt is de waardering en pay-off wel groter dan normaal. Wanneer je gevraagd wordt deel te nemen aan een innovatie traject moet je dus bedenken of je het leuk vindt dat er nieuwe competenties van je worden aangesproken of uitgeprobeerd. Dat maakt het voor mij tot nu erg leuk enerverend en bevredigend om in dit proces bezig te zijn.

4) Ook innovatie is gebaat bij een goed onderbouwd plan. Langzamerhand geven we binnen het team handen en voeten aan de processen en procedures die we zelf  'uitgevonden' hebben. Wat doen we met nieuwe klanten? Wat doen we met nieuwe contracten? Misschien weet je in een innovatief traject niet altijd precies waar je uitkomt en wat de 'producten' zijn die je gaat opleveren. Maar op het moment dat je dat wel weet moet je ervoor zorgen dat je dat kleine stukje van de bekende werkelijkheid vastgelegd en beschreven hebt. Dat zorgt ervoor dat je niet steeds opnieuw terug hoeft naar eerdere beslissingen.

Nu weer verder met de operationele uitdagingen en de perspectieven die lonken aan de horizon....Een voor een verder uitbouwen van het product. Dat betekent focus aanbrengen in de initiatieven die we als klein team kunnen opstarten en deze ook goed communiceren naar de klanten die met de vraag bij ons komen.
Maar dat is gewoon goed verwachtingsmanagement....Ook best lastig soms.

Product development

Gisteren zat ik met vrienden bij te praten over wat er zo al de laatste tijd gebeurd was, persoonlijk en professioneel.
Al pratende merkte ik dat zelf steeds enthousiaster werd over het project waar ik op dit moment deel van uit maak. Alsof ik terwijl ik erover aan het vertellen was steeds nieuwe aspecten ontdekte waar ik eerder nog niet over had gedacht. En nu zou ik willen dat ik een apparaatje had gehad waarmee ik al die goede invallen op dat moment had kunnen registreren.
Terwijl ik gisteren aan het vertellen was over het inzetten van nieuwe technologie binnen de gezondheidszorg maakte ik een uitstapje naar een blog wat ik eerder las over het continue monitoren van gesprekken of gebeurtenissen om je heen. Meer informatie over die producten vind je in deze blog van Mike Elgan.
Vanuit het Reshape center van het UMCN wordt door Lucien Engelen ook al een bijdrage geleverd aan de Quantified Self discussie en het verzamelen van gezondheidsdata door mensen zelf. De vraag was of dat dan ook daadwerkelijk bijdraagt aan het beter worden van de patiënt.
Daar is het misschien ook nog te vroeg voor om te kunnen bewijzen. Maar meer data uit het verleden geeft mijns inziens wel inzicht in gedrag en meetwaarden die een arts kan interpreteren op het moment dat een patient zich bij hem meldt met bepaalde klachten. De uitdaging is natuurlijk dat deze data veilig en alleen toegankelijk is en blijft voor de behandeld arts en zijn patiënt.
Daarmee is dan ook niet gezegd dat deze ontwikkelingen meteen zaligmakend zijn en we er met groot plezier en enthousiasme achteraan moeten hollen. Kritisch (blijven) kijken naar toepassingen en voor toegevoegde waarde voor arts en patiënt lijkt me een goede insteek.